بسم الله الرحمن الرحیم
“اِنَّ الإنسانَ لِرَبِّهِ لَکَنودْ”
از آنچه در مبحث شُکر گزاری تقدیم حضورتان نمودیم و مراتب شکر را بیان کردیم ،مراتب کفران نیز فهمیده می شود ،شهید محراب حضرت آیةالله دستغیب(ره) در این باره می گویند:
“کفران نعمت سه مرتبه دارد”
۱- جهل به نعمت که سخت تر و بدتر از سایر مراتب است و یا جهل به اصل نعمت است؛ یعنی به واسطه نافهمی، نعمت را نمی شناسد و آن را نادیده می گیرد و بود و نبودش را برابر می داند یا جهل به مُنعم است که در اصل پروردگار خود را نشناخته یا او را به وصف مُنعمی ندانسته و نعمت را از او نمی بیند بلکه از جز او می داند.
۲ – کفر به حسب حال ،به این بیان که انسان عاقلی که نعمت خدا به او می رسد،باید دلشاد و فرحناک شود که مورد انعام و عنایت خداوند واقع شده و او را یاد فرموده و به فضل و ادامه لطف حضرتش امیدوار و دلگرم باشد،حال اگر بر عکس به پروردگارش بد گمان باشد و به فضلش امیدی نداشته باشد و به او دلخوش نبوده؛ بلکه از او جدا و بریده و مأیوس باشد،این حال کفر به نعمت های خداوندی است .
۳ -کفر به اعضاء و جوارح؛ یعنی کفر عملی به اینکه قلب قصد گناه کند و به زبان،شکایت و مذمّت نماید؛ یعنی در عوض ذکر نعمت ها و شکر آن ،به زبانش همه را نادیده گرفته و از نرسیدن به آرزوهای موهوم خود شکایت کرده،از افعال الهی مذمّت نماید و اعضای خود را در آنچه مورد نهی خدا و موجب دوری از رحمت است به کار اندازد .
بار الها:بر محمد(ص) و آل محمد(ص) درود فرست و اموات مؤمنین و مؤمنات را غریق رحمت واسعه خود گردان.
“اللهم عجل لولیک الفرج”
التماس دعا
