بسم الله الرحمن الرحیم
يا اَبا عَبْدِ اللهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِكَ عَلَيْنا، وَعَلي جَميعِ اَهْلِ الاِْسْلامِ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصيبَتُكَ فِي السَّمواتِ، عَلي جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ،
?”ای حسین ،مصیبت تو بر ما،و بر تمامی اهل اسلام و بر تمامی اهل آسمان ها ،بسی بزرگ و عظیم است”.?
?و مصیبت بزرگ است زیرا که:
? – لب های سید الشهداء می بایست دُردانه های حکمت و گل واژه های معرفت را بیان می کرد،ولی آماج ضربه های مستانه یزید گشت.
? – که “امت” در روز عاشورا بی “امام” شد.
? – امام مسلمین را شهید کردند و بر بدن مطهرش اسب دواندند و آن سینه مطهر را که مخرن علوم الهی بود و معدن معرفت و حکمت بود،زیر لگدهای ستوران سواران ستم،لِه کردند.
? – و…
?بارالها:بر محمد(ص) و آل محمد(ص) درود فرست و ما را در زمره عزادارا حسینی قرار ده.
التماس دعا
